28 augustus 2011 met Caruso-Canjer v. Boyvital
Dit is het relaas van de proef SchwPoR 40 uur in Zwitserland met mijn oudste reutje Caruso-Canjer v. Boyvital. Mijn vriendin Heike kwam mij zaterdagmorgen 27-08-2011 om 6 uur s’morgens ophalen. Zij deed ook mee met haar ruwhaar teckel Eddie. Deze lieve teckel heeft een geweldig karakter en met hem was ik al met Abby, Dusty en Canjer op proeven en tentoonstellingen in heel Europa. Ze kunnen het altijd heel erg goed met elkaar vinden. We waren met enige pauzes rond 14.00 uur in Aesch bij Basel. Ik had geboekt bij het Riversite hotel en nadat we ons opgefrist hadden zijn we in de buurt op een berg wat gaan lopen om de hondjes aan de lucht verandering en omgeving te laten wennen. Ik was met mijn Astmatische Bronchitis heel erg kortademig. Daardoor begon ik me toch ongerust te maken of ik het wel zou halen op die bergen! Ik had moeite met ademen maar doordat ik mij druk ging maken werd dit natuurlijk erger. We moesten om 18.00 uur bij het restaurant zijn voor de ontvangst. We hebben ons aan gemeld en de proef betaald en daarna aan een tafel met wat bekende mensen van de vorige proeven plaats genomen. Op de tafel stond een klein doosje bon-bon’s voor iedere deelnemer.We kregen enkele wijntjes aan geboden en hier maakte iedereen gebruik van. Maar voor het eten en water moesten we heel wat neer neertellen. Toen moesten we ons gaan voorstellen aan iedereen en hier word ik ook altijd zenuwachtig van dat je voor wel 50 á 70 en misschien wel meer mensen wat van je zelf moet vertellen en je lotnr uitzoeken en ik had nr 3. Toen iedereen klaar was met zijn nr halen, werd er nog verteld dat je in een zeer goede conditie moest zijn en het qua topografie zeer moeilijk zou worden voor de voorjagers. En dat vrijdag meteen na het 40 uur oud zweetspoor leggen een enorme storm met veel stortregen en dit tot zaterdags s’morgens heeft geduurd. Hier was ik niet bang voor, want mijn hondjes lopen dan even goed. Tegen 22.00 uur zijn we naar ons hotel gereden en ik kon niet meer in slaap komen. De hele nacht wakker gelegen denkend aan de bergen.
28-08-2011 om 7 uur frühstuck en om 8 uur moesten we in Ettingen 4 km verder op het terrein van de plaatselijke schietbaan bijeen komen. De keurmeesters werden geloot wie bij wie deed keuren. Van hier uit werden we opgehaald en de bergen ingereden. Eigenlijk is iedereen gelijk gestart. Ik zette Canjer aan om kwart over 10 en hij liep meteen heel erg zeker het spoor, maar ging ook enige keren op de verleiding en na het commando nee liep hij weer heel erg zeker. Het ging steil omhoog waar ik veel moeite mee had. Ondertussen was ik al meerdere keren gevallen en uitgegleden op de keien waar door Canjer ook weer uit de concentratie raakte. 2 keer trok ik hem terug omdat ik dacht dat het daar niet naar toe ging. Maar bij het opnieuw aanzetten liep hij weer het zelfde spoor en liet hem toch maar lopen. Ik moest over boomstammen en keien met mos bedekt. Braamstruiken en het aller ergste waren de struiken of eigenlijk twee meter hoge twijgen dicht naast elkaar die aan je bleven plakken zo leek het. Ik kon er niet gemakkelijk door maar ook niet meer uit. Het leek alsof de takken om me heen grepen. Ondertussen had ik nog steeds geen wondbed en ook geen verwijzer gevonden. Enorme wildwissels gingen we over. Het leken bos paadjes. Ik ging 2 echte bospaden met kiezel over en toen naar beneden en over de gladde stenen lopen was heel erg zwaar. Uiteindelijk kwam Canjer aan het stuk maar jammer genoeg hadden we geen verwijzers waarvan er 5 op het spoor liggen en er minstens 2 van moet meebrengen. We hadden er 84 minuten over gedaan. We kregen ondanks alles toch de breuk van de keurmeester. Hij zei dat het een prestatie was om dit zware spoor zonder verwijzers en wondbedden te hebben gezien toch tot het stuk was gekomen. Ik had een goede zweethond. Ik denk zelf dat door de enorme regenval Canjer één meter naast het spoor heeft gelopen. Dan zie je de verwijzers niet en ook de wondbedden mis je dan. Terug naar de schietbaan waar iedereen dacht dat ik was geslaagd omdat we de breuk die ik en Canjer hadden. Ik vertelde dat ik er 84 minuten over gedaan had, maar geen verwijzers had gevonden. Iedereen vond dit wel heel erg jammer voor mij, maar ze waren wel heel bewonderend over ons. Ik moest mij niet schamen, ik had een goede zweethond. Langzaam aan kwamen de andere allemaal terug en de meeste hadden de proef afgebroken. Er waren er 2 die één verwijzer hadden.!! Uiteindelijk waren er 2 winnaars één uit Tsjechië en één Zwitser. Van de 15 deelnemers zijn er maar 2 geslaagd. Hier deden de beste honden mee uit heel Europa en ik heb van niemand ook maar gemerkt dat ze teleurgesteld waren. Ze weten zelf wel dat hun hondje goed is, anders meld je je niet aan op deze proef. We hebben nog wat gegeten en omdat de meeste gezakt waren zijn deze dan ook heel snel vertrokken en wij dus ook. We waren om 4 uur weer bij het hotel en hier was niets waar je even kon gaan zitten. Geen restaurant en geen bar of iets anders. Uiteindelijk zijn we toch maar aan de 7 uur durende terugreis begonnen en we moesten meerdere malen wisselen om te rijden. Het was onverantwoordelijk om te rijden omdat we kei moe waren en nog nauwelijks de ogen konden open houden. En dan die enorme pijn die ik overal had. Canjer kon ook niet meer normaal lopen. Hij liep voetje voor voetje een trapje op en wijdbeens. Ik kan heel veel hebben maar dit weekend heeft mij totaal gesloopt. Ik heb veel proeven gelopen maar dit sloeg echt alles. En ik moet echt even bijkomen. Maar volgende week gaat het weer verder. Dan rijd ik 9 en10 sept naar Aachen BSS Proef met Canjer en hopelijk gaat het daar nu wel lukken.
